عشق به عنوان پیوند دادن

اولین تجربه ما از عشق معمولا از مادر ما و یا مراقب های دیگر است که ما را هنگامی که ما برای جوانان ما بیش از حد جوان است پرورش می دهیم. مادران میزان بسیار زیادی از "اکسیتوسین" عصبی را در هنگام تولد و از طریق شیردهی تولید می کنند. این کمک می کند که مادران و نوزادان یکدیگر را ببندند. اکسی توسین مادر که در این مراحل اولیه تولید می شود، از بخش دیگری از مغز است که از طریق دوستی و برخورد های جنسی تولید می شود. این عشق به عنوان پیوند بعدا از رشد عشق جنسی پشتیبانی می کند.

اکسی توسین مسئول احساس امنیت، امنیت و اعتماد است. این توابع دیگر نیز دارد، بعضی از آنها کمتر "پریشان"، مانند احساس "schadenfreude"، و یا gloating در شکست کسی. به طور کلی با سطوح بالای اکسیتوسین، ما شکوفا می شویم. این به ما اجازه می دهد که گیرنده های عصبی را توسعه دهیم که به دیگران نیز کمک می کند. بیشتر گیرنده های اکسیتوسین ما اکسیتوسین بیشتری تولید می کنند.

تصور کنید غزالی از گله جدا شده و چقدر ترسیده است. این گوشت برای شکارچیان آسان است. انسان ها هم ذاتا قبیله ای هستند. امنیت در گروه است.

در گذشته، تبعید، دور شدن از خانواده و دوستان، یکی از بدترین مجازات هایی بود که یک فرد می توانست دریافت کند. سلول انفرادی هم همینطور.

Oxytocin دارای توابع دیگر است. این کمک می کند تا سطوح نورو کیمیائی استرس را کاهش دهد کورتیزول. همچنین می تواند میل به قند یا سایر مواد اعتیاد آور را کاهش دهد. به عنوان مثال می تواند مصرف مشروبات الكلی را ممنوع می كنند.