"غالباً وقتی با خانواده ها کار می کنم ، با بحث در مورد تأثیرات فیزیولوژیکی زمان اکران شروع می کنم. نحوه ترجمه زمان صفحه به علائم خاص و نحوه پیاده سازی طولانی مدت سریع الکترونیکی (یا صفحه نمایش سریع) می تواند به تنظیم مجدد مغز و روشن شدن آنچه اتفاق می افتد کمک کند.
اما اجازه دهید آن را بپذیریم. شنیدن اینکه ممکن است نیاز به ممنوعیت بازی های ویدیویی ، ارسال پیام کوتاه و آی پد از زندگی کودک باشد ، شادی با شکوهی را پر نمی کند. در عوض ، برای بسیاری از والدین ، این تمایل فوری را ایجاد می کند که یا اطلاعات را بی اعتبار کنند یا در اطراف آنها کار کنند. گاهی اوقات وقتی به والدین می گویم برای تغییر اوضاع باید چه کاری انجام دهند ، احساس می کنم آنها را از دست می دهم. چشمانشان دور می شود ، چرخ می خورند و به نظر می رسد که آنها روی صندلی داغ هستند. این چیزی نیست که آنها می خواهند بشنوند. گویی من به آنها می گویم که آنها باید بدون برق زندگی کنند. صفحه های ریشه دوانده در زندگی ما به همین ترتیب است. ناراحتی آنچه من پیشنهاد می کنم ممکن است طاقت فرسا باشد.
چه چیزی مقاومت در والدین را ایجاد می کند؟
جدا از ترس از این ناراحتی ، بحث در مورد صفحه نمایش اغلب احساسات ناخوشایند دیگری ایجاد می کند که باعث ایجاد مقاومت در پیشبرد درمان می شود. به عنوان مثال ، بعضی از افراد احساس می کنند که مثل خودشان هستند پدر و مادر مهارت ها مورد قضاوت قرار می گیرند. یا اینکه تلاش ها یا سطح خستگی آنها بسیار کم ارزیابی شده است.
اما با توجه به دورترین زمان ، بزرگترین عامل مقاومت والدین در هنگام رسیدگی به زمان صفحه نمایش است گناه. این گناه می تواند از منابع مختلف ناشی شود ، که می تواند به دو دسته تقسیم شود: احساس گناه نسبت به پیش بینی ایجاد درد در کودک ، و احساس گناه نسبت به آنچه والدین خود انجام داده اند یا انجام نداده اند. قابل ذکر است ، صرف پیش بینی احساس گناه برای ایجاد مقاومت کافی است.
منابعی برای گناه والدین که می توانند در مدیریت سلامت زمان صفحه اختلال ایجاد کنند:
- گناهکار از بین بردن یک فعالیت لذت بخش و پیش بینی ناامیدی فوری / اضطراب / پریشانی /خشم که حذف دستگاه ها باعث می شود
- از دیدن یا تصور وجود کودک گناهکار است "کنار گذاشته" از نظر اجتماعی یا "در حلقه" نبودن (خواه این واقعاً اتفاق بیفتد یا نه)
- با بردن چیزی کودک برای کنار آمدن استفاده می کند، فرار کنند ، یا خودشان را آرام کنند. به خصوص اگر کودک فاقد دوستان ، سرگرمی ها ، بازی های خیالی یا علایق بدون صفحه باشد
- مقصر بودن بیش از حد وابستگی به استفاده از صفحه نمایش به عنوان "پرستار کودک الکترونیکی " برای انجام کارها یا گذراندن اوقات آرام
- مقصر دانستن این که والدین ممکن است خود در مشکلات فرزندشان سهیم باشند- مثلاً با معرفی وسایل در خانه یا عدم تعیین محدودیت - با دانستن یا ناآگاهی - ("ما چه کاری انجام داده ایم؟")
- بزرگسالان از عادتهای نمایش زمان برای کودکان الگو می گیرند. این درک ناراحت کننده ای وجود دارد که زمان پخش صفحه نمایش خود والدین تعادل ندارد یا برای جلوگیری از مشکلات یا فرار از آن استفاده می شود
- گناهکار نمی خواهید وقت خود را صرف بازی / تعامل کنید با کودک ، عدم تمایل آنها در یک اتاق ، یا داشتن احساسات منفی نسبت به کودک یا رفتار کودک (عصبانیت ، کینه ، دلخوری ، بیزاری و غیره). این احساساتی است که والدین - به ویژه مادران - تمایل دارند از نظر اجتماعی غیرقابل قبول باشند
طبیعت گناه
گناه یک احساس کاملاً ناخوشایند است و به همین ترتیب ، طبیعت انسان است که از احساس آن جلوگیری کند. برای پیچیدگی بیشتر اوضاع ، احساس گناه می تواند آگاهانه باشد (شخص از احساس گناه آگاه است). یا می تواند باشد غش کرده (شخص بی خبر است و استفاده می کند مکانیسم های دفاع برای خوشایندتر کردن احساسات). یا می تواند جایی در این بین باشد.
به عنوان مثال ، با سه منبع اول گناه که در بالا ذکر شد ، والدین معمولاً می توانند به راحتی این احساسات را تشخیص دهند. با این حال ، برای والدینی که از طریق طلاق، ممکن است یک لایه اضافی از گناه ناخودآگاه در مورد کودک رها شده (از نظر عاطفی یا معنای واقعی) یا بار اضافی زندگی در دو خانه وجود داشته باشد. این احساس گناه ممکن است به دلیل اوایل خود والدین باشد تروما یا رها شدن ها و ممکن است متناسب با شرایط واقعی نباشد. این می تواند منجر به زیاده خواهی شود و سپس پویایی قدرت در خانه را وارونه جلوه دهد.
مورد علی را در نظر بگیرید ، الف افسرده دختر سیزده ساله او معتاد به شبکه های اجتماعی بود ، برش بر خودش ، مورد آزار و اذیت آنلاین و عدم موفقیت در مدرسه. پدر به تازگی خانواده را رها کرده و نزد زن دیگری و فرزندانش نقل مکان کرده است. مادر علی بارها و بارها در پیگیری دسترسی به وسایل کودک در شب و در اتاق خواب کوتاهی کرد. این به رغم صحبت های متعدد در مورد ارتباط بین بود نور در شب از صفحه نمایش و افسردگی / رفتار خودکشی, رسانه های اجتماعی و افسردگی / اعتماد به نفس پایینو شبکه های اجتماعی و قلدری. در حقیقت ، به نظر می رسید که این مادر درک خوبی از علم و تحقیقات پشت این یافته ها داشته است.
گناه پیش بینی
در ظاهر ، گناه پیش بینی شده در مورد بردن چیزی بود که علی از آن به عنوان فرار استفاده کرد و خودش را اشغال کرد. اما زیر آن لایه دیگری بود که مدتی طول کشید تا مادر اعتراف کند. او تصور کرد که دخترش عصبانی شده و سخنان کینه توزانه ای مانند "از تو متنفرم!" و "شما زندگی من را خراب می کنید!" (دختران مهارتی که در این سن مهارت بالایی دارند). این صحنه تصور شده به نوبه خود با الف مرتبط بود ترس از دخترش "دیگر مرا دوست ندارد". که یک پیش بینی غیر منطقی بود که نه تنها از طلاق بلکه از مادر ناشی می شد کودکی. برای این خانواده ، احساس گناه و اضطراب آگاهانه و ناخودآگاه زیادی وجود داشت. قبل از اینکه مادر بتواند محدودیت های مناسبی را تعیین کند باید بر روی آن کار می شد.
بعلاوه ، ممکن است بچه ها - به ویژه کودکان بزرگتر و خانم ها ، اما پسران نیز می توانند این کار را انجام دهند - ممکن است از این "نقاط ضعف" استفاده کرده و از آنها برای دستکاری والدین سو استفاده کنند. این پویایی ممکن است به ویژه در موارد فن آوری مخرب باشد اعتیاد و در خانه های تک والد.
نشانه هایی که احتمال دارد گناه در مدیریت صفحه نمایش تأثیر بگذارد
اما اگر گناه ناخودآگاه است ، چگونه می توانیم بفهمیم که بر ما تأثیر می گذارد؟ همانطور که گفته شد ، از آنجا که احساس گناه می تواند بسیار غیرقابل تحمل باشد ، ما از مکانیسم های دفاعی برای تعدیل آن استفاده می کنیم. وقتی نوبت به الکترونیک می رسد ، یکی از روش های کاهش گناه توسط والدین ، منطقی جلوه دادن استفاده از آن است: "زمان صفحه نمایش تنها ساعتی است که بچه هایم ساکت هستند". "الکترونیک به من اجازه می دهد کارها را انجام دهم". "زمان نمایش تنها انگیزه ای است که کار می کند". "این کاری است که همه بچه ها انجام می دهند و به هر حال فرزند من خیلی کمتر از دیگران از آن استفاده می کند". "من فقط به او اجازه می دهم بازی های آموزشی انجام دهد". و غیره اگر می دانید که علی رغم دانستن ، شنیدن یا خواندن اینکه ممکن است قطع یا روزه الکترونیکی ضروری باشد ، استفاده کودک خود را منطقی می دانید ، این عقیده را که گناه ممکن است راننده قطار باشد ، پذیرفته اید.
یکی دیگر از نشانه های وجود گناه این است که اگر موضوع صفحه نمایش باعث ناراحتی شما شود یا مشتاق. همانطور که قبلا ذکر شد ، این ممکن است در اجتناب از موضوع یا یافتن راه هایی برای بی اعتبار کردن اطلاعات آشکار شود. "اگر چنین بود ، پزشکان این را نمی دانستند؟" یا "اگر چنین بود ، همه ما محکوم خواهیم شد / معتاد / عصبانی خواهیم شد" یا "این همان چیزی است که آنها در گذشته در مورد تلویزیون گفتند - و ما خیلی خوب شدیم!"
واکنش تند و تیز بی اعتبار کردن اطلاعات بدون بررسی آنها ممکن است نشانه این باشد که شما از استفاده از صفحه نمایش چیزی خارج می کنید که قابل تأمل است. به عنوان مثال ، گذراندن وقت خانواده در کنار هم و بدون صفحه نمایش به عنوان بافر ممکن است والدین را مجبور به مواجهه با مشکلاتی در یک ازدواج که آنها به زودی از آن چشم پوشی می کنند.
غلبه بر گناه مربوط به مدیریت زمان صفحه
اول ، یک تلاش فوق بشری انجام دهید تا سخت طاقت فرسا با خود باشید. به عنوان مثال ، در یک خانواده با یک پسر XNUMX ساله معتاد به بازی های ویدئویی ، مادر پس از ماه ها نگه داشتن بازی های ویدیویی از خانه مادر آنها را هنگام تعطیلات دوباره معرفی کرد. در نگاه اول به نظر می رسید که او احساس رضایت خاطر کرده است و فکر می کند امتحان مجدد آنها بی خطر است. اما بعد از اینکه مادر نتوانست بازیها را دوباره حذف کند ، زمانی که آنها به وضوح باعث a عود، او مجبور به جستجوی روح شد. سرانجام او این را به اشتراک گذاشت: "فقط این نیست که او به این بازی ها اعتیاد دارد. خودشه من معتادم که او به طبقه بالای اتاقش برود. "
این فقط نیازی به وقت ساکت و آرام نبود که او اعتراف می کرد. در عوض ، او اعتراف می کرد که اغلب ، نمی خواهد در کنار پسرش باشد. او هنوز در ساختن احساس خود مستقل از صفحه نمایش دست و پنجه نرم می کرد و مستعد احساسات عصبی بود. راه حل اینجا آموزش مجدد نبود ، بلکه یافتن حمایت بیشتر بود. او با درخواست از اعضای خانواده بزرگ برای انجام سفرهای هفتگی با او به این مهم دست یافت.
مادر دیگری این احساس را صریحتر بیان کرد. هنگامی که من به او پیشنهاد کردم یک روزه الکترونیکی برای کمک به اوضاع نابسامانی پسران و مبارزات تحصیلی خود انجام دهد - بخش عمده ای از آن صرف یک به یک با کودک است - او پاسخ داد ، "چرا چنین کاری می کنم؟ او مانند یک سوراخ کوچک عمل می کند! "
بسیار خوب ، شاید مادر آخر با گناه دست و پنجه نرم نمی کرد فی نفسه از آنجا که او احساسات خود را بدون تردید اعلام کرد اما من این داستان را برای شما تعریف می کنم تا نشان دهد چقدر رایج است. که مرا به نکته بعدی من می رساند. جدا از صداقت و تصدیق گناه یا احساسات دیگر ممکن است صفحه شما را تضعیف کند -مدیریت زمان، بدانید که تقریباً هر خانواده ای ترکیبی (یا همه) موارد ذکر شده در بالا را تجربه می کند. طبیعی است.
بخشش
یکی دیگر از عناصر مهم در انتقال احساس گناه ، بخشش است. این امر به ویژه برای مورد شماره 5 فوق العاده مهم است و ممکن است هر یک را شامل شود بخشش از خود یا بخشیدن همسر یا دیگری مراقبان. والدین ممکن است بخاطر آنچه که قبلا اتفاق افتاده است زندگی کنند ، وسواس کنند یا خود را لت و کوب کنند. از همه منابع گناه ، این منبع ممکن است دردناک ترین باشد ، به خصوص اگر کودک دارای آسیب پذیری هایی از جمله باشد اوتیسم, ADHD یا اختلال دلبستگی و والدین شروع به درک واقعی قدرت بیش فعالی و بی نظمی مربوط به صفحه نمایش و خطرات اعتیاد به فناوری در جمعیت های آسیب پذیر
صرف نظر از این ، پرداختن به آنچه قبلاً اتفاق افتاده نتیجه مثبتی دارد. اما جدا از این ، تا همین اواخر عموم مردم عمدتاً از خطرات بی اطلاع بودند. حتی پزشکان هم اکنون آنها را دست کم می گیرند. علاوه بر این ، تلاش های هماهنگ شده شرکت هایی با استفاده از پیچیده وجود دارد بازار یابی تکنیک هایی برای ایجاد تردید و سردرگمی در مورد خطراتی که مردم روزانه با آن بمباران می شوند. هر خطری که برای مردم به وجود می آید توجه توسط naysayers مخالف است: "بازیکنان جراحان بهتری می کنند!" "رسانه های اجتماعی به ارتباط همه ما کمک می کنند!" "فناوری در حال تحول است تحصیلات! " و غیره هر لقمه صدا بارها و بارها به والدین پیغام می دهد که استفاده از فناوری مبتنی بر صفحه نمایش مزایای زیادی دارد. این "فقط چگونه بچه ها امروز زندگی می کنند."
اما حتی اگر نمی توانید بلافاصله خود یا شخص دیگری را ببخشید ، اجازه ندهید این مسئله شما را بیشتر عقب نگه دارد. شروع به گام برداشتن - به صورت آموزش یا صحبت با خانواده های دیگری که اکثراً بدون صفحه هستند. هدف خود را امتحان کنید که یک آزمایش آزمایشی را امتحان کنید سه تا چهار هفته سریع روزانه حتی اگر باور ندارید به شما کمک خواهد کرد. هنگامی که والدین شروع به دیدن مزایا و تغییرات در کودک و خانواده خود می کنند ، به سرعت گیر نمی کنند و از احساس ناتوانی به احساس قدرت تبدیل می شوند. "
این مقاله اولین بار در روانشناسی امروز در سال 2017 ارسال شد. برای کوتاه کردن جملات و افزودن عکس ، کمی ویرایش شده است.
دکتر دانکلی روانپزشک کودک و نویسنده: مغز کودک خود را بازنشانی کنید: یک برنامه چهار هفته ای برای پایان دادن به فروپاشی ، بالا بردن درجه و افزایش مهارت های اجتماعی با معکوس کردن اثرات نمایشگر الکترونیکی. وبلاگ وی را در مشاهده کنید drdunckley.com.
